Net terug van 3 weken vrijwilligerswerk in India. Op 80 km van Mumbai, bij het plaatsje Karjat ligt Umang. Dit is een ‘woonzorgboerderij’ waar 12 fysiek en geestelijk gehandicapten bewoners van boven de 18 leven, oorspronkelijk allen afkomstig uit een weeshuis. Een uniek concept in India, waar wezen boven de 18 gewoonlijk op straat worden gezet, ook wanneer ze niet in staat zijn om voor zichzelf te zorgen. Ik heb me de afgelopen 3 weken regelmatig afgevraagd “wat doe ik hier?”. Niet omdat het zo vreselijk was. In tegendeel. Naar mijn gevoel hadden wij daar als welwillende Nederlands niets toe te voegen. Sterker nog, we kunnen heel wat leren van het leven op deze plek.
Een mooi voorbeeld was de zelfstandigheid van deze bewoners. Ze hebben een vast dagritme, waarbij ze allemaal (gehandicapt of niet) een vaste taak hebben. De een maakt de badkamer schoon, de andere doet de was en een derde veegt de stoep. Tja, en als je niet kunt lopen, dan veeg je gewoon zittend op je gat de stoep. Vele van onze groep waren geneigd hierop het stempel van ‘zielig’ te plakken. Maar waarom eigenlijk? Wat is er mis met zittend de stoep vegen? Het geeft je wel zelfrespect en waarde voor de groep als je zelfstandig een taak uit kunt voeren. Wij willen toch zo graag naar meer eigen verantwoordelijkheid voor burgers. Hier gebeurt het. Ook als deze burgers niet helemaal passen in ons beeld van ‘normaal’.
Een andere confrontatie zat in de viezigheid van India. We hebben de badkamers een fikse Hollandse schoonmaakbeurt gegeven. Niets verkeerds aan natuurlijk, maar zoals mijn partner al zei “ik heb studentenhuizen gezien in Nederland die viezer waren”. De bewoners van Umang zijn binnen hun fysieke en mentale grenzen gezond, waarom bestempelen wij het dan als vies? Ja, het is waar dat India een afvalprobleem heeft. Overal wordt het afval gewoon gedumpt. Niet leuk om te zien en natuurlijk een bron van infectie. Ik heb alleen wel gemerkt dat wij met onze groep in 3 weken meer afval hebben geproduceerd dan de bewoners in een aantal maanden. Wie heeft er nu een afvalprobleem?
Mijn India ervaring was inderdaad confronterend. Niet om de Indiase cultuur of de Indiase mensen. Maar vooral door ons eigen gedrag als Nederlanders. Onze vooringenomenheid en onze eeuwige betweterigheid. Ik hoop nog vaak nieuwe mensen en nieuwe landen te mogen bezoeken en hoop dat ik steeds een open blik van nieuwsgierigheid kan hebben. Om te ontdekken wat ik van hen kan leren.
