Of: wat olie en suiker met de maatschappelijke veranderingen te maken hebben…..
Niet zo lang geleden ben ik naar Londen geweest, waar ik Tate Modern heb bezocht. Hoewel ik niet zo’n geweldige fan ben van videokunst heb ik daar ademloos zitten kijken naar een video van Kader Attia uit 2007 getiteld: Oil and Sugar II. Wat was er te zien? Op een blok van suikerklontjes werd langzaam zwarte olie gegoten. Niet echt interessant, toch? Vooral niet omdat er niet zoveel gebeurde. Ok, de zwarte vlek breidde zich langzaam uit, maar dat was het dan wel. Ongeduldig mens als ik ben, wilde ik eigenlijk al weg gaan. Gelukkig was ik moe en zat ik wel lekker op dat bankje. Anders had ik niet gezien wat er volgde. Van het een op het andere moment stortte het hele blok suikerklontjes in. Er was geen houden meer aan. Ik ben nog een ronde blijven zitten en heb heel geconcentreerd gekeken om te zien of ik het moment kon vinden waarop blijkbaar die verzadiging was bereikt en de balans omsloeg van blok met suikerklontjes naar een hoopje witte en zwarte derrie. Ik kon het niet vinden.
Dit beeld van dat ene moment waarop een op het oog stabiel bouwwerk omslaat naar een onhoudbare glijbaan van verandering kan ik maar niet uit mijn hoofd krijgen. Want is onze maatschappelijke verandering niet precies hetzelfde? Overal om ons heen vinden fantastische projecten plaats. Schitterende initiatieven die bijdragen aan een nieuwe maatschappij met nieuwe verantwoordelijkheden en nieuwe machtsstructuren. Het zijn allemaal oliedruppels op een blok van suikerklontjes. Soms lijkt er niet zo veel te gebeuren. Ok, het aantal projecten neemt toe, maar dat is het dan wel. Maar sinds de video van Kader Attia weet ik dat het gewoon een kwestie van wachten is. Op een dag zal het aantal projecten ervoor zorgen dat onze maatschappij een verzadigingspunt heeft bereikt en zal het systeem in één keer om slaan. Wanneer? Geen idee. Dat is afhankelijk van de grootte van het blok suikerklontjes en de olie die er op gegoten wordt. Maar één ding weet ik zeker. Het zal gebeuren en ik zal deze keer geduldig zijn en wachten om dat schitterende moment mee te mogen maken.
