Deze week heb ik mij zelf getrakteerd op een vrije dag en een bezoek aan het Kröller-Müller museum. Wat bof ik toch dat ik daar zo dicht bij in de buurt woon. Hoewel de collectie binnen prachtig is, loop ik toch altijd met het meeste plezier rond in de beeldentuin. De combinatie van kunst en natuur geven mij een ultiem geluksgevoel. In de beeldentuin staan ook twee paviljoens. Eén van Rietveld en één ontworpen door Aldo van Eyck. Iedere keer als ik in deze paviljoens sta, kan ik niet anders dan denken aan hoe organisaties zichzelf eigenlijk ‘gebouwd’ hebben. De meeste organisaties lijken op middeleeuwse kastelen, of onneembare forten. Waar achter hoge muren de mensen veilig zijn en dat graag zo willen houden. Je hoeft maar op de zuid-as van Amsterdam te kijken of bij het station van Rotterdam om te zien dat ze werkelijk bestaan dit soort forten. Weliswaar in een modern jasje, maar niet echt gebouwen die uitnodigen om ‘even binnen te komen lopen’. En nu vraag ik me af: zou het mogelijk zijn een organisatie te bouwen die meer vergelijkbaar is met een paviljoen? Transparant opgezet, gemaakt om te ontmoeten, geschikt voor verschillende doeleinden, niet neergezet voor de eeuwigheid. Is b.v. een organisatie als buurtzorg Nederland te vergelijken met een paviljoen? Mijn nieuwsgierigheid is voldoende gewekt om dit te gaan onderzoeken. Hoe ziet een organisatie er uit die de structuur heeft van een paviljoen en niet van een fort. Of omgekeerd. Wat voor soort organisatie zou passen bij het paviljoen van Rietveld en welke bij het paviljoen van Van Eyck. Ik denk dat ik de komende maanden Nederland maar eens af ga struinen naar zo veel mogelijk paviljoens om over deze vragen na te denken. Als ik antwoorden heb, kom ik hierop terug.
