Wist u dat het veranderen binnen een organisatie verdacht veel lijkt op het maken van een kunstwerk? In beide gevallen begin je immers met het maken van een plan en het uitzetten van de grote lijn. De eerste kleurvlakken op het doek of de grove vorm van een beeld zijn niet wezenlijk iets anders dan de eerste schetsen van de nieuwe organisatie. En als de eerste contouren zijn neergezet, dan begint het kunstzinnig proces pas echt. Het kleur en toon geven aan de vlakken, het schaven en schuren waarbij je je creatie van alle kanten beschouwt. Zo werk je gestaag naar je eindproduct of dat nu een schilderij, een beeld of een veranderde organisatie is.
Pablo Picasso schijnt ooit gezegd te hebben: “ik begin met een idee, en dat wordt daarna iets anders.” En ook dat is een werkelijkheid die we bij organisatieverandering kennen. Want net als de materialen van de kunstenaar kennen de materialen van de verandermanager hun beperkingen. De schilder krijgt de goede kleur niet gemengd, de beeldhouwer blijkt een verborgen breuklijn in zijn steen te hebben. De manager krijgt haar organisatie niet mee op een wijze die zij in haar hoofd heeft. Juist dat maakt het vak van kunstenaar én verandermanager zo leuk. Want wanneer het niet loopt zoals gepland, als dingen tegen zitten, komt het aan op creativiteit. De uitdaging onder ogen zien, met nieuwe ogen naar je creatie kijken. Een oplossing vinden en die durven uitvoeren waardoor je kunstwerk hetzij een hopeloze mislukking dan wel een geniale creatie wordt. Hier onderscheidt de professional zich van de amateur.
Iedere zichzelf respecterende organisatie kent management ontwikkel programma’s. Zonder twijfel nuttige opleidingsprogramma’s om de skills van de managers te vergroten. Skills die gericht zijn op het aansturen en beheersen van een organisatie. Maar in deze tijd, waarin onze enige zekerheid is, dat alles continu verandert, hebben we vooral behoefte aan creativiteit, moed en doorzettingsvermogen. Deze tijd van verandering vraagt om managers die denken en doen als kunstenaars.
