In mijn huidige interim klus ben ik een sollicitatieprocedure gestart. Stomverbaasd was ik toen iemand me belde met de vraag: “ik ben begin 50, heeft het dan wel zin om te solliciteren?” Eerlijk, ik wist echt even niet of ik moest lachen of huilen. Is dit een serieuze vraag? Wat zegt het getal 50 over je geschiktheid voor een maatschappelijke baan? En waarom stel je de vraag eigenlijk? Laat je iemand anders bepalen of jij zin hebt in die functie? Of jij jezelf geschikt vindt?
De samenleving verandert en dat betekent voor mensen die werken in maatschappelijke organisaties dat ook voor hen veel verandert. Wat deze maatschappij nodig heeft, zijn mensen met passie. Mensen die een bijdrage willen leveren aan een sociale samenleving. Die verantwoordelijkheid willen nemen voor hun werk, hun nek uit durven steken om dat te doen waarvan ze weten dat het goed is. Die van de gebaande paden durven af te wijken.
Of jij geschikt bent een baan in het maatschappelijk domein in deze samenleving in verandering bepaal je zelf. Door je instelling, door je karakter, door je bereidheid om mee te doen. En ik heb gemerkt dat dat niets, maar dan ook niets met leeftijd te maken heeft. Ik heb gesprekken gevoerd met twintigers die behoefte hebben aan structuur om zich aan vast te klampen. Met dertigers op zoek naar zekerheden omdat er een jong gezin is. En met veertigers die zo gewend zijn hun werk op een bepaalde manier te doen, dat ze zich niet meer kunnen voorstellen dat het ook anders kan.
Maar gelukkig heb ik nog veel meer gesprekken gevoerd met passievolle mensen die zien in wat voor prachtige maatschappij wij leven en die hun steentje willen bijdragen om dat zo te houden ook al verandert er veel. Volgende week heb ik een arbeidsvoorwaarden gesprek met een fantastische vrouw van ruim in de 50. Ik kijk er naar uit!
