In december heb ik een presentatie mogen geven aan een groep projectleiders en beleidsmedewerkers in de stedelijke ontwikkeling. Onderwerp van de bijeenkomst was de rol van ambtenaren en medewerkers van b.v. woningcorporaties in de participatiemaatschappij. Wat blijft er eigenlijk over van die rol wanneer we bewoners een steeds belangrijkere rol geven? Ik heb daar de stelling neergelegd dat organisaties, maar ook individuele medewerkers veel helderder moeten gaan kiezen tussen waar ze nu eigenlijk van zijn: ben ik van de inhoud of ben ik van het proces? Als je serieus bent met participatie en als je mensen die participeren serieus neemt dan vraagt dat soms om alleen het proces te ondersteunen en de inhoudelijke beslissingen over te laten aan diegenen die het direct aangaat: inwoners of huurders. Begrijp me niet verkeerd, het betekent wat mij betreft niet dat organisaties lege hulzen worden die alleen maar bezig zijn met processen ondersteunen. Er zullen altijd onderwerpen zijn waar een organisatie inhoudelijk aan het roer staat. Zo zou ik als woningcorporatie mijn strategische vastgoedontwikkeling nooit over laten aan mijn huurders. Ja, ik zou hun mening willen weten, maar ik zou ze niet laten participeren. Wat mijn voorstel is, is dat je helder bent waar je mensen voor vraagt. En als je ze wilt laten participeren dan ook de consequentie aanvaardt en hen de inhoudelijke beslissingen laat. Natuurlijk kun je kaders schetsen waarbinnen hun inhoudelijke beslissingen moet plaatsvinden. Maar stap niet in de valkuil om mensen alleen het idee te geven dat ze de inhoud kunnen beïnvloeden, terwijl die ruimte er eigenlijk niet is. Als wij willen dat mensen ook voor het vervolg van beslissingen verantwoordelijkheid dragen, laten we ze dan ook echt serieus nemen en verantwoordelijk maken.
